Vloggen is zo makkelijk nog niet

Ik ging er een paar dagen tussenuit. Even zonder wifi, met alleen mezelf. Nou, ik kan je vertellen, da's een beleving ;-).

Ik had me voorgenomen om nou eens geen foto's te gaan maken, maar om te gaan vloggen. Oftewel video-bloggen, oftewel filmpjes maken van de dingen die ik meemaak.

Het viel me niet mee, al vindt huisgenoot P. me een talent, zegt ie (dank, dank).

De vlogs bestaan vooral uit het achteraf vertellen wat er zonet gebeurd is, terwijl ik de camera natuurlijk in mijn achterzak moet hebben, zodat ik de gebeurtenis zelf kan filmen.

Maar goed, het is een leerproces.

Te laat!

Ok, wat er is er allemaal niet vastgelegd dan?

- dat ik met een bijl in mijn hand heb gehakt....nou ja, geaaid

- dat de bewegwijzering in de Ardennen echt te wensen overlaat

- dat de markt in Barvaux slecht 4 kraampjes met oeroude kleding besloeg

- dat je de auto niet in zijn vrij moet zetten als je er uitstapt, terwijl hij op een aflopend weggetje staat

Maar de analyses achteraf zijn natuurlijk hilarisch ;-)

Tegen mezelf praten

De paar dagen in afzondering waren wel erg 'alleen' in de zin dat ik onderweg ook geen mensen tegenkwam om een praatje mee te maken, of buren om even mee te kletsen. Ik was dus echt alleen, met mijn camera. Het leuke daarvan is wel dat het daarna, door in de camera te praten, minder moeilijk is om hardop tegen jezelf te praten. Klinkt misschien sneu, maar daardoor was ik minder alleen. Echt waar, probeer maar!

Wel leuk

Ik vind het vloggen wel leuk, ik word er vrolijk van. En bewegend beeld spreekt sowieso meer tot de verbeelding. Wie weet post ik wel een keer een vlog, een gelukte vlog zeg maar.

#vloggen